De schoonheid van modellen
Modellen zijn vaak prachtig. Onlangs is ons met Elizabeth Taylor één van de knapste vrouwen ooit ontvallen. Ze was niet alleen knap, ze kon ook wat: acteren en trouwen. En scheiden. Een zo op het oog wat curieuze combinatie: je verplaatsen in de ander, verleiden, relaties aangaan, relaties beëindigen. Kortom: keuzes maken! Mevrouw Taylor vertoont alle competenties voor een uitstekend strategisch vastgoedconsultant. Maar laten we het erop houden dat we blij mogen zijn met de weg die ze gekozen heeft. Ze heeft de wereld immers veel moois nagelaten.
En daar wil ik het even met u over hebben. Wat laat u de wereld na? Professioneel en zakelijk gesproken uiteraard. Dat theater, kulturhus, ziekenhuis, stadhuis, school of zorgcomplex, is het dat wel waard om ‘nagelaten’ te worden? Zoja, hoe weet u dat? En wilt u daar wel uw naam aan verbonden hebben? U zult daar als bestuurder van een maatschappelijke organisatie ongetwijfeld lang en diep ‘strategisch’ over nagedacht hebben. Wonderlijk overigens hoe dit begrip voor nagenoeg iedereen een andere inhoud heeft. Ik had vroeger een collega die me om de twee maanden meldde ‘behoefte te hebben aan strategisch overleg’. Daarmee bedoelde hij dat wij als directie ergens buiten de deur in een adequaat etablissement (zonder uitzondering op zijn aanwijzing) op kosten van de zaak gingen dineren waarbij we en passant ook zakelijk wat bespraken. Na een paar keer ben ik daar maar mee gestopt, want erg bevorderlijk voor onze strategie bleken deze sessies niet te zijn. Voor weer anderen is het een dermate moeizaam begrip dat zelfs een politieke partij een ‘strategisch beraad’ in het leven roept waar partijapparatsjiks bij elkaar komen en vervolgens laten zien hoe het vooral niét moet. Op dit soort momenten gaan mijn gedachten uit naar grote strategen in de sport en ik probeer mij dan voor te stellen hoe het daar toegaat. Laten we een voorbeeld nemen van één van onze grootste (zeker in zijn eigen ogen) strategen: Louis van Gaal. U dacht toch niet dat als Louis zijn manschappen voor een belangrijke wedstrijd toespreekt (buik naar voren, onderkin naar beneden) dit ongeveer als volgt gaat: ‘mannen, we hebben lang gedelibereerd en overlegd in ons strategisch beraad en we zijn uiteindelijk tot een gemeenschappelijke noemer gekomen. En dat is: winnen is best belangrijk’. Je ziet de verwarring al uit de ogen van de raar gekapte voetballers (serieus: dit wordt het EK van de Total tattoo’s en curieuze coiffures!) spatten. Moeten we nou wel winnen of niet? Nee, Louis pakt dat anders aan: ‘mannen, onze strategie vandaag is: winnen! En daarom heb ik een aantal keuzes gemaakt. We spelen vandaag weer met 11 man en dat zijn de volgende… Jan, als jij ze achter tegenhoudt en Siem, jij schiet ze aan de overkant erin, dan hebben we een winnende tactiek. Ga nu maar naar buiten en ga er van genieten!’.
Ik droom er soms van dat maatschappelijke organisaties hun vastgoedstrategie op een vergelijkbare wijze tot stand laten komen. Helaas komt de gemiddelde maatschappelijke organisatie onder het mom van strategisch vastgoedbeleid niet veel verder dan een portfolioanalyse. Dat is al wat, maar bij lange na nog niet genoeg. Om u daarbij te helpen heb ik ook een model. Ze heet Andrhomeda en is verrukkelijk kan ik u zeggen, maar vooral slim, daadkrachtig en wetenschappelijk. Gelukkig voor haar is ze inmiddels geadopteerd door Avans Hogeschool die haar toestaat de leerlingen te begeleiden. Maar laat u niet in slaap sussen: net als Elizabeth Taylor dwingt ze u tot keuzes. En zeg nou zelf: om met behulp van Elizabeth Taylor uit te groeien tot de statuur van de Louis van Gaal van het maatschappelijk vastgoed; iets mooiers is er toch niet?
